The Press	Previous	Next

Date of issue: 19th of March 1994.

OBC/COB : number: 2547-2548

 

Created by: Carlos Verhulst / P.P.G. De Schutter

Perforation: 11 1/2
Size : 22 x 37 mm ; 37 x 22 mm
Composition of the sheets: 30
Printing Process: Screendeepprint/Heliogravure
Number of plates: 1-2
Printing Run: 6.000.000 ex each
Paper: P5 ( see paper Types )

 

2547 - 16F - 100 years 'Le Jour - Le Couurier'
2548 - 16F - 75 years ' La wallonie'

INFO

Hoe onwaarschijnlijk het ook moge klinken in een periode waarin wij al heel wat kranten hebben zien verdwijnen, toch is in Verviers een doodgewoon advertentieblad, "La Feuille d'Annonces", uitgegroeid tot een heuse krant, "Le Jour", die in 1994 haar honderdjarig bestaan viert. Op het einde van de vorige eeuw was er een meesterdrukker, Gilles Nautet, die al 30 jaar een reclameblad uitgaf, "La Feuille d'Annonces' bestemd voor lezers van Verviers en omgeving. De technische infrastructuur, als men dat tenminste in die pionierstijd al zo mag noemen, bestond wel, maar nooit was iemand op de idee gekomen er een dagblad mee te gaan drukken. Gilles de Nautet deed het wel, en zo verscheen op 24 maart 1894 het eerste nummer van de nieuwe krant. Van meet af aan werd klare taal gesproken. Inderdaad, Antoine Chessele de schoonzoon van Gilles Nautet, die overleed nog voor het eerst nummer van zijn krant uitkwam, wilde van geen enkele partij afhangen om, zoals hij zei, objectief te kunnen schrijven over alle aangelegenheden van algemeen belang. Dit beleid zou trouwens worden voortgezet door alle opvolgers van de meesterdrukker. Omwille van deze onafhankelijkheidsdrang werd de beslissing genomen om de krant, tijdens de twee wereldoorlogen, niet te laten verschijnen onder de bezetter. "Le Jour" was, in 1970, het eerste Belgische dagblad dat met fotozetten werkte en voor offset koos. Gedurende vijfentwintig jaar na de Tweede Wereldoorlog verspreidde "Le jour" een huis-aan-huis advertentieblad "La Feuille d'Annonces", in feite de voorloper van "Le Jour". Er werd ook een heus net opgezet van huis-aan-huis bladen die in een groot deel van Wallonië verdeeld werden. "Le Jour" was begonnen als namiddagkrant, verscheen dan een tijdje als middagkrant en werd op 1 januari 1985 een ochtendkrant. Ingevolge gevoelige toename van de produktiekosten ging het blad uiteindelijk failliet. De titel werd overgenomen door de Groep "Vers l'Avenir" en werd meteen gefusioneerd met de Vervierse editie van deze groep, die onder de titel "Le Courrier" verscheen. Sindsdien maakt het dagblad, onder titel "Le Jour - Le Courrier", deel uit van de Waalse persgroep. Het wordt echter nog steeds beschouwd als de krant bij uitstek voor de inwoners van het arrondissement Verviers. Oorspronkelijke tekst bezorgd door de redactie van het blad     Een beetje geschiedenis... 1919 : de arbeidersbeweging is in volle ontwikkeling. Alleen de krant "Le Peuple", een Brussels socialistisch dagblad, brengt verslag uit over wat leeft binnen de wereld van de arbeiders en breekt een lans voor verbetering van hun levensvoorwaarden. Luik volgt deze evolutie op voet. In de piepkleine lokalen gelegen aan de rue St.Michel -in het centrum van Luik- verschijnt op 11 september 1919 voor de eerste keer de "Peuple de Liège". Op 1 december 1920 wordt de "Peuple de Liège" omgedoopt "Wallonie Socialiste", het eerste Luikse dagblad dat volledig autonoom en over een nationale en een regionale redactie beschikt. En dan breken voor het dagblad de gloriejaren aan. Omdat het blad een alsmaar groeiend succes kent, vestigt "La Wallonie" zich in 1925 in rue de la Régence, in nieuwe en ruimere lokalen, waar twee rotatie persen staan opgesteld. De Tweede Wereldoorlog zal het dagblad niet sparen. De redactie vestigt zich tijdelijk in De Panne, in de hoop de krant verder te kunnen uitgeven. Tevergeefs echter. In de naoorlogse periode verbreekt "La Wallonie" de stilte die het wereldconflict met zich had meegebracht. Al gauw ontpopt de krant zich als de officiële spreekbuis van de socialistisch vakbond. Onder impuls van André Renard, engageert de krant zich in 1960 op drie fronten en mengt zij zich in de syndicale, socialistische en Waalse strijd. Op 25 oktober 1975 wordt Robert Gillon tot voorzitter verkozen van de Fédération des Métallurgistes (Federatie van metaalarbeiders) van de provincie Luik. Dan wordt bij "La Wallonie" van start gegaan met groots moderniseringsprogramma dat in 1982 zijn hoogtepunt kent, de installatie van een ultramoderne rotatiepers. Sedert 1 januari 1993 staat René Piron aan het hoofd van de Fédération des Métallurgistes (Federatie van Metaalarbeiders) van de provincie Luik En zoals de traditie het wil, is hij eveneens de "baas" van het Luikse dagblad. Hij is vastbesloten om de krant grondig te vernieuwen. Daartoe doet hij een beroep op een nieuwe directie in de persoon Charles Rasir. Samen leggen zij de grondslag van een nieuwe versie van "La Wallonie", die nu meer dan ooit een opinieblad van linkse strekking is. Voor "La Wallonie" begint een nieuwe fase in haar geschiedenis nl. het ontwikkelen van regionale uitgaven. Op 2 november 1993 werd de editie Hoei-Borgworm opnieuw uitgegeven. Op 15 november was de editie Namen-Luxemburg aan beurt. De editie Henegouwen zal in principe in het voorjaar van 1994 verschijnen. Sinds deze krant over een nieuwe directie beschikt en zich naar het geheel van de Waalse regio toe heeft ontwikkeld, kent zij een alsmaar toenemend succes. Originele tekst : redactie van "La Wallonie". .