Enviremental Protection.	Previous	Next

Date of issue: 27th of April 1974.

OBC/COB number: 1713

Created by: Luc De Decker/ Constant Spinoy

Perforation: 11 1/2
Size: 24 mm x 35 mm
Composition of the sheets: 30
Printing Process: combined steel and Screendeepprint
Number of plates: 1-2-3-4
Printing Run: - 10.000.000ex
Paper: P3 ( see paper Types )

1713 - 5F - Hubert Krains

INFO

De beeltenis van Hubert Krains werd als motief gekozen van de speciale postzegel, gewijd aan de "Dag van de Postzegel 1974 ". Hij was een der eerste Belgische ambtenaren die zich sedert de 19de eeuw onderscheiden heeft bij de werkzaamheden van het Internationaal Bureau van de Wereldpostunie en hij nam deel aan meerdere van haar congressen. Tezelfdertijd kende Hubert Krains in ons land een vruchtbare postale loopbaan die hem aan de top bracht van het Bestuur der Belgische Posterijen, waarvan hij Directeur-generaal was van 1925 tot 1927. De figuur van Hubert Krains oproepen betekent niet alleen zijn levensloop en zijn merkwaardige postale loopbaan op de voet volgen, maar tevens de talentvolle en verfijnde letterkundige ontdekken die hij tijdens het eerste derdedeel van onze eeuw was. Hij is geboren op 30 november 1862 te Les Waleffes, in het hart van Haspengouw, als zoon van eenvoudige ouders. Zijn voorouders langs vaderskant, afkomstig uit Thommen bij St.-Vith, vestigden zich vanaf 1790 als landarbeiders te Les Waleffes. Hij was een begaafd en fijngevoelig kind en deed goede lagere studies in het dorp om vervoigens gedurende drie jaar met succes het College St.-Louis te Borgworm te bezoeken. Krains kreeg geen enkele humanistische noch universitaire vorming; alleen door eigen inspanningen komt hij ertoe de hoogste toppen van de cultuur van toen te benaderen. Na de school moest een beroep worden gekozen: hulptelegrafist te Morlanwelz omstreeks 1878, keert hij weldra naar zijn geboortestreek terug als hulpkracht op proef, in het postkantoor van Fallais. Hij was als het ware bezeten door een drang naar kennis en vervolmaking, die gepaard ging met een methodische volharding waarvan heel zijn leven was doordrongen. In 1882 wordt hij als laureaat van het examen van klerk naar het Centraal Bestuur te Brussel overgeplaatst. Dat is de start van een prachtloopbaan die hem zeer vroeg, op 2 september 1895, naar het Internationaal Bureau van de W.P.U. in Bern zal brengen, waar hij tot 1911 een zeer gewaardeerd secretaris zal zijn. Hij neemt aldus in 1897 deel aan het Congres van de W.P.U te Washington, in 1900 aan dat van Bern en in 1906 aan dat van Rome. Hij stelt tevens de memorie op over de stichting en de ontwikkeling van de Wereldpostunie, die in 1899 ter gelegenheid van de 25e verjaardag van deze laatste werd gepubliceerd. Teruggekeerd te Brussel in 1911, onderscheidt Krains zich verder, Na verschillende bevorderingen bereikt hij in 1925 de graad van Directeur-generaal der Posterijen, die hij bekleedt tot zijn opruststelling in december 1927. Hij nam als Belgisch afgevaardigde deel aan het Congres van de W.P.U. te Madrid in 1920, te Stockholm in 1927, aan de Luchtpostconferentie in Den Haag in 1927 en tenslotte aan het Congres van Londen in 1929, waarop Groot-Brittannië hem nadrukkelijk uitgenodigd had om er de functies van deken te bekleden. Zo Hubert Krains aldus een uitmuntend postambtenaar was veroverde hij ook de achting en de sympathie van de literaire wereld van zijn tijd. In zijn dubbele lotsbestemming bekleedde de literatuur eveneens een belangrijke plaats. Hij had een tomeloze leeshonger en drang naar literaire kennis. Reeds tijdens zijn eerste jaren te Brussel sloot hij vriendschap met Demolder, Verhaeren, Eekhoud, Pirmez, Van Lerberghe, Giraud, Albert Mockel en Severin. Hoewel Villon hem dermate bekoorde dat twee verzen van deze grote dichter op het familiegraf te Les Waleffes gebeiteld werden, waren zijn meesters toch onbetwistbaar La Bruybre, Theuriet, Flaubert en Maupassant. Hoewel hij regionalist was door het decor waarin zijn werk zich afspeelt, was hij tevens een intimist die trachtte binnen te dringen in het hart en de gedachten van de nederigen, wier dagelijkse gedragingen hij voortreffelijk waarnam Boven alles was hij echter, zonder passie, een getuige en een opwekker van medelijden voor de minstbedeelden. Hoewel hij zijn geboortestreek getrouw bleef, was hij daarom niet minder wereldburger; zijn bekentenissen aan een intieme kennis tonen terdege de gevoelige verfijndheid en de universaliteit van zijn opvattingen aan, wanneer hij hem in alle eenvoud toevertrouwde: " Les instincts qui meuvent I'humanité sont identiques. Les degrés de latitude ne changent point le coeur. On ne peut enfermer plus d'amour dans un milliard de coeurs que dans un seul coeur ". - Extrait du Thyrse, 1er juin 1934 - . (Heel de rnensheid wordt door dezelfde instincten bewogen. De graad van vrijheid verandert niets aan het hart. Een miljard harten kunnen niet meer liefde bevatten dan een enkel hart - Uit de Thyrse, 1 juni 1934 -), De oude afspanning voor postkoetsen op de weg Tienen-Hoei waar het gebeuren uit het meesterwerk "Le Pain Noir" van Hubert Krains zich afspeelde. Naast zijn onophoudelijke medewerking aan verschillende literaire tijdschriften gaande van "La Wallonie" van Albert Mockel, tot de " Thyrse ", de " Reveil ", "Vie Wallonne " en " La Societe Nouvelle ", omvat zijn literair werk twee romans "Le Pain Noir" (1904) en "Au cceur des bles" (1934), vijf bundels verhalen en novellen, gepubliceerd tussen 1891 en 1921 en een kritisch essay "Portraits d'Ecrivains belges ". Op 19 augustus 1920 werd Hubert Krains tot lid verkozen van de "Academie Royale de langue et de litterature Françaises de Belgique" waarvan hij in 1927 directeur was. Van 1920 tot 1934 was hij voorzitter van de "Association des Ecrivains belges de langue Française ". De avond van 10 mei 1934, terugkerend uit Luik, waar hij een vergadering van zijn Vereniging had voorgezeten, verongelukte hij, bij het verlaten van de trein, in het Noordstation te Brussel. Veertig jaar verliepen sinds zijn tragisch einde. Te Les Waleffes, in het kalme en vlakke Haspengouwse land dat hem zo nauw aan het hart lag, dat als decor diende voor zijn literair werk, dat getuige en bewerker was van het ontluiken en de opbloei van zijn boeiende persoonlijkheid, rust Hubert Krains in het familiegraf, temidden van de zijnen. Hij heeft zijn taak als mens goed vervuld,omdat hij heel de mensheid lief had.

.

.

.

.

.