Dr.Frans Hemerijckx.	Previous	Next

Date of issue: 13th of September 1975.

OBC/COB number: 1778

Created by: J.Malvaux

Perforation: 11 1/2
Size: 35 mm x 24 mm
Composition of the sheets: 30
Printing Process: Screendeepprint
Number of plates: 1-2-3-4
Printing Run: 777.368ex
Paper: P3 ( see paper Types )

1778 - 20F+10F - Leprosery in Afrika

INFO

In de strijd tegen de melaatsheid heeft België, reeds vanaf de vorige eeuw met de totale inzet van Pater Damiaan DE VEUSTER, zich sterk onderscheiden. Meerdere specialisten zetten de traditie van ons land voort. De grootste onder hen was voorzeker Dr. Frans HEMERIJCKX. Te Ninove geboren op 19 augustus 1902 trok Frans HEMERIJCKX na zijn kollegestudies naar de Leuvense Universiteit waar hij ingeschreven werd aan de faculteit der geneeskunde. Als Vlaamsvoelend student was hij sociaal actief in de katholieke studentenbeweging. Het werd een goede aanloop voor zijn toekomstige roeping om als tropenarts te gaan werken in de missies naar waar hij vertrok op 11 juli 1929 en wel naar Tshumbe-SteMarie, een missiepost van de Paters van Scheut in Kasaï. Zeer vlug kwamen zijn bekwaamheid en praktische aanleg, zijn goed humeur en werklust, maar vooral zijn diepmenselijke eerbied en toewijding tot uiting in zijn dagelijks werk van opsporing en behandeling van de talrijke ziekten. Zijn grootste aandacht en bekommernis gingen uit naar de melaatsen. Door studie en ervaring wist hij zich te specialiseren in de leprologie. Hij zocht naar nieuwe geneesmiddelen en behandelingen tegen de ziekte met haar zeer uiteenlopende en aftakelende symptomen. Naast het medisch aspect was hij bezorgd voor de sociale problemen: voeding en kleding, huisvesting en werkgelegenheid, het ontwerpen van prothesen, enz. Voor invaliden en herstellenden voorzag hij de behandelingen die nu toegepast worden in de arbeidstherapie en de revalidatie, tot aan de uiteindelijke reïntegratie van de gestabiliseerde of genezen leproos. In 1941 bouwt hij een anti-lepracentrum dat geleidelijk zal omvatten: een kliniek, een modeldorp, een school en een sociale dienst, evenals woningen voor het paramedisch personeel. De Zusters van Opbrakel en de Congregatie der Passionisten betekenen een grote steun voor hem. Het centrum gaf hij de naam DIKUNGU, wat onderlinge samenwerking betekent. Dit symboliseerde hij door een uit steen gebeeldhouwd embleem: een kruis met vier forse, ineengestrengelde handen. Vanaf 1950 kon Dr. HEMERIJCKX als Provinciaal Leproloog zijn rijke ervaring aan zijn medewerkers in de brousse doorgeven, eerder dan hen te inspecteren. Koning Leopold III deed in 1954 op hem een beroep om in India de strijd tegen de massaal verspreide lepra te organiseren. Zo ontstond te POLAMBAKKAM een tweede, modern DIKUNGU. Vanop die basis vertrokken ambulante teams in een gebied dat 500.000 inwoners telt. Daar werden tot in 1960, bij de overdraging aan de Indische regering, 47.000 melaatsen behandeld. Het ELEP Center te DHARMAPURI werd door Dr. HEMERIJCKX geïnspireerd. De zieken werden opgespoord en verzorgd in de z.g. " klinieken onder de bomen ". Van een relatieve rust zal de melaatsendokter pas kunnen genieten temidden van zijn dierbare familie vanaf 1965 te Grimbergen. Vele reizen in Afrika en Azië ondernam hij als onderzoeker of gastprofessor en later als adviseur van de W.G.O. en de Damiaanaktie. 1964 zag hem opnemen als lid van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Geneeskunde van België. Na een met moed gedragen jarenlange kwaal is het hart van Dr. HEMERIJCKX te Leuven stilgevallen op 15 oktober 1969. .

.

.

.

.

.

.