World War II : Liberation.	Previous	Next
	Home

Date of issue: 28th of September 1985.

OBC/COB numbers: 2185-2188

 

Created by: Oscar Bonnevalle / De Schutter

Perforation: 11 1/2
Size: 44 x 24mm
Composition of the sheets: 25
Printing Process: Screendeepprint
Number of plates: 1-2
Printing Run: 2186 - 4.900.000 ex ; 2187 - 1.787.739 ex ; 2188 - 2.700.000 ex
Paper: 2186 - P ; 2187-2188 - P5 ( see paper Types )

2186 - 9F - Liberation of Concentration Camps
2187 - 23F - Battle of the Ardennes
2188 - 24F - Liberation of river Schelde

INFO

40 jaar geleden werd de hoop eindelijk verwezenlijkt na 5 eindeloze jaren van krijgsgevangenschap. In de verblinde ogen van 70.000 Belgische krijgsgevangenen verscheen de voel bare realiteit van dit prachtige woord: "de vrijheid". In 1945, samen met de krijgsgevangenenkampen en de kampen voor gevangen officieren in de Tweede Wereldoorlog, gingen ook de deuren open van de hel der concentratiekampen. Zij die de beproeving hadden overleefd, vrouwen, mannen maar ook kinderen, keerden terug naar het land, en lieter achter hen tienduizenden doden, slachtoffers van de meest afschuwelijke massamoord. Nog voor anderen, politieke gevangenen, weggevoerde arbeiders en werkweigeraars was dit het einde van een periode waaronder zij veel te lijden hadden. De prikkeldraden achter dewelke zij mensonwaardige en slaafse voorwaarden hadden gekend onder het Hitleriaans regime, vielen plots neer. Zij waren enkel fysische slaven geweest, want nooit heeft het nazisme hun geest kunnen onderwerpen. Om Joachim du Bellay na te bootsen, zouden zij eindelijk in hun klein dorpje de rook uit de schouw zien opsteken, zouden zij de tuin van hun huizen zien, die voor hen een provincie betekende, en nog veel meer... Nu 40 jaar geleden zagen allen opnieuw hun klokkentoren, hun vaderland, dat geïdealiseerd werd door de oneindig lange afwezigheid. De atmosfeer van 8 mei 1945 stond in het teken van de militaire zege, maar betekende ook de overwinning van de vrijheid op de onderdrukking. Deze datum is geen eindpunt maar een historisch moment dat alle volken eraan herinnert dat de menselijke persoon dient geëerbiedigd te worden en dat de vrijheid wordt verdiend. (Met de welwillende medewerking van het Nationaal Verbond der Oud-Krijgsgevangenen). Op 6 juni 1944 worden de geallieerden ontscheept op de stranden van Normandië; de hoop herleeft bij de Belgische bevolking. In september wordt het Belgisch grondgebied bevrijd. De Duitse dreiging is nog steeds erg reëel, maar toch doet het vertrouwen in het machtig geallieerd leger de Belgen geloven dat men de oorlog als beëindigd kan beschouwen. Het land wordt opnieuw georganiseerd. De maanden gaan voorbij en de herfst pint de legers vast op hun stellingen. Weldra Kerstmis; de eerste Kerstmis van de bevrijding. Niet alle Belgen zullen dit feest van de herwonnen vrede kunnen vieren, want Hitler heeft besloten zijn laatste troefkaart op het Westelijk front uit te spelen. Zoals in 1940, zal dit gebeuren in de Ardense bossen. Doelwit: de Maas, en dan Antwerpen. Op 16 december 1944, bij het krieken van de dag, breken de Duitse troepen door de Amerikaanse linies tussen Monschau en Echternach. Dit vormt het begin, niet van een veldslag, maar van een hele reeks veldslagen, waarin de bevelvoerende officieren, ver van hun staf, verplicht zijn te improviseren en zich aan te passen aan situaties die soms totaal onvoorzien waren. Beroemde generaals en elite-eenheden bundelen hun krachten om de bres te dichten. Ten koste van duizenden slachtoffers, van onnoemelijke vernielingen en onmenselijke offers zullen de geallieerde legers erin slagen de posities die ze in het midden van januari hadden, opnieuw in te nemer De namen van Bastenaken, Houffalize, La Roche, Malmedy, Stavelot en Sankt-Vith zijn voor eeuwig de geschiedenis ingegaan, maar in feite zou elk dorpje, elk gehucht van deze streek hierin vermeld moeten worden. Toen hij het kleine dorpsschooltje van Champs, ten noord westen van Bastenaken verliet, liet een Duits officier de volgende boodschap achter op het schoolbord: "Dat de wereld nooit meer zo'n Kerstnacht moge beleven! Er is niets afgrijselijker dan te moeten sterven door de wapens, ver van moeder, vrouw en kinderen. Is het de menselijke natuur waardig dat een zoon wordt weggerukt van zijn moeder, een echtgenoot van zijn vrouw, een vader van zijn kinderen. Het leven werd ons gegeven om elkaar lief te hebben en elkaar te respecteren. Uit de ruïnes, uit het bloed en uit de dood zou zonder twijfel een wereld van broederlijkheid moeten geboren worden". Aan deze vredeswens werd op 6 februari 1982 concreet gestalte gegeven, door de oprichting te Bastenaken van "l'Union Mondiale des Villes Martyres de la Paix" (de Wereldunie van Steden die zwaar geleden hebben voor de Vrede). Deze vereniging groepeert steden van verscheidene landen: Verdun (Frankrijk), Cuneo (Italie), Marzabotto (Italië), Wiltz (Groothertogdom Luxemburg), Coventry (Groot-Brittannië), Kalavrita (Griekenland), Kragujevuc (Joegoslavië), Volgogra (U.S.S.R.), Warschau (Polen) en Bastenaken (België). Elk van deze steden is een symbool geworden, omdat zij de oorlog hebben ondergaan, met al zijn nutteloosheid, zij ruïnes, zijn leed, zijn doden. (Tekst welwillend medegedeeld door de Hr. L. Petit, lid van de "Nuts Phila Club "). In de herfst van 1944 werd het probleem van de bevoorrading van de geallieerde legers zeer onrustwekkend. Alleen de haven van Antwerpen kon voor de aanvoer van voeding, brandstof en munitie een oplossing brengen. Zij was toe de grootste van het continent, lag midden in het gebied waar de legerbehoeften nodig waren en had haveninstallaties die per dag 90.000 ton goederen konden behandelen en opslagplaatsen voor 450 miljoen liters petroleum. Maar zonder vrije Scheldevaart was deze haven onbruikbaar. De Scheldemonding was zwaar ondermijnd en de Duitse strijdkrachten in Walcheren en Zuid Beveland waren volledig meester over de waterwegen die naar Antwerpen leidden Voor de verovering van Zuid Beveland werd op 24 en 2 oktober de strijd aangebonden door de 2de Canadese Divisie en de 52e Britse Divisie. Na zware gevechten, meermaals tot de heupen in het water, werd op 30 oktober deze landengte ingenomen. De strategische sleutel voor de openstelling van de Schelde was echter de vesting Walcheren. Tijdens de Europese militaire operaties werd nooit, op gelijk welke kustlijn. zulk eet sterke en hardnekkige tegenstand ontmoet. Na een voorafgaandelijk luchtbombardement en het vuren uit meer dan 300 kanonnen, werden op 1 november de zee- lucht- en landoperaties ingezet. Op een door bressen in de dijken grotendeels overstroomd terrein, werd door de Canadezen en Britten. -gesteund door Amerikaanse, Belgische, Franse, Nederlandse. Noorse er Poolse Commando's of eenheden, – een helse strijd geleverd Uiteindelijk capituleerden de Duitsers op 8 november en was. de strijd voor de Schelde en de Antwerpse haven, die op 4 september begon, beëindigd. De prijs was hoog. Voor de opeenvolgende krijgsverrichtingen in dit gebied bedroegen de verliezen 27.633 man, hoofdzakelijk Britten en Canadezen. Na deze episode begon de zuivering van de Scheldemonding en de rivier. Deze nam 22 dagen in beslag. waarbij 285 mijnen werden vernietigd. Op 26 november 1944 voer het Noorse koopvaardijschip "Lysland" het eerst bevrijd Antwerpen binnen.   .

.

.

.

.

.

.

.