| Centennial WPU. |
|
Next |
Date of issue: 5th of October 1974.
OBC/COB numbers: 1729-1730
Created by: Luc De Decker / Henri decuyper / Charles Leclercqz
Perforation: 11 1/2
Size: 35 x 24 mm
Composition of the sheets: 30
Printing Process: Combined Steel and Screendeepprint
Number of plates: 1-2-3-4
Printing Run: - 1729 - 10.000.000ex ; 1730 -3.500.000 ex
Paper: P3 ( see paper Types )
1729 - 5F - Montgomery Blair
1730 - 4F - Heinrich von Stephan
INFO
| Eeuwfeest van de Wereldpostunie. De internationale brievenpost gaat heel ver terug in de geschiedenis van de mensheid, maar gedurende vele eeuwen werd ze bijna uitsluitend verzekerd door koeriers in dienst van regeringen en van de bevoorrechte klasse. De eerste organisatie van een volwaardige internationale postdienst is het werk van de familie van Tassis. Vanaf 1440 tot 1867 heeft deze familie een merkwaardig net van postdiensten ingesteld en het uitgebreid tot alle Europese landen. Nochtans kon deze organisatie door de ontwikkeling van de nijverheid, de handel en de internationale betrekkingen, niet meer voldoen aan alle eisen. De ene Staat na de andere besloot toen de postdienst voor eigen rekening te nemen. Ze stelden er des te meer belang in daar dit voor hen een aanzienlijke bron van inkomsten betekende. De internationale brievenpost werd evenwel niet door algemene overeenkomsten maar wel door bilaterale akkoorden geregeld. In het begin van de XIX' eeuw waren die akkoorden nog zeer zeldzaam, aangezien in 1830 een Staat zoals Frankrijk geen rechtstreekse postale betrekkingen onderhield met Griekenland, Zweden en de Verenigde Staten van Amerika. In 1863 namen de Verenigde Staten van Amerika, aangespoord door hun "Postmaster General ", de achtbare Montgomery Blair, het initiatief om de Staten die het meest belang stelden in het postverkeer ertoe te bewegen het eens te worden om de tarieven en doorvoerrechten op een rationeler en gunstiger wijze vast te leggen. Van 11 mei tot 8 juni 1863 had te Parijs een conferentie plaats waaraan twaalf Europese Staten (waaronder België) en drie niet-Europese landen deelnamen. Op het programma stonden verscheidene fundamentele kwesties waarvoor men een zekere overeenstemming bereikte, maar ze was niet bij machte aan haar resoluties meer te geven dan het karakter van gewone aanbevelingen. Op praktisch gebied was het effect van deze conferentie dus zeer bescheiden; maar de idee van een algemene Postunie, die de dienst van het postverkeer vlug en radicaal zou kunnen verbeteren, was in de kiem aanwezig. Heinrich von Stephan, een hoog ambtenaar bij het Postbestuur van de Noordduitse Bond, nam in 1868 een initiatief in die zin en stelde een ontwerp van conventie op dat veertien artikelen bevatte. Hij stelde zijn regering voor dit ontwerp ter beraadslaging aan een conferentie van gevolmachtigden voor te leggen. De gebeurtenissen van 1870, de aarzelingen evenals het voorbehoud dat door sommige regeringen werd gemaakt, vertraagden de onderhandelingen en het was pas op 15 september 1874 dat de geplande conferentie, op uitnodiging van de Zwitserse regering, te Bern bijeenkwam. Ze verenigde de gevolmachtigde afgevaardigden van de volgende tweeëntwintig landen: België, Denemarken, Duitsland, Egypte, Frankrijk, Griekenland, Groot-Brittannië, Hongarije, Italië, Luxemburg, Nederland, Noorwegen, Oostenrijk, Portugal, Roemenië, Rusland, Servië, Spanje, Turkije, de Verenigde Staten van Amerika, Zweden en Zwitserland. Het akkoord kwam vlug tot stand en het Congres eindigde op 9 oktober 1874 met de ondertekening, in het gebouw van de Zwitserse Rijksdag, van het Verdrag van Bern dat de stichting bekrachtigde van de Algemene Postunie, die op 1 juli 1878 de Wereldpostunie werd. De fundamentele regels die in 1874 werden aangenomen en hierna worden samengevat, zijn nog steeds de hoekstenen van de internationale postdienst: 1. gewaarborgde doorvoervrijheid op het grondgebied van de Unie; 2. eenvormigheid van de door elk land te heffen tarieven op de zendingen van de brievenpost bestemd voor gans het grondgebied van de Unie; 3. afschaffing van de verdeling van de briefporten tussen het land van herkomst en het land van bestemming, terwijl de besturen van de doorvoerlanden volgens wel gestelde normen worden bezoldigd; 4. instelling van een arbitrageprocedure; 5. oprichting van een centrale dienst, genaamd " Internationaal Bureau ". De Unie, die honderd jaar geleden tweeëntwintig landen- leden telde, heeft er nu, in 1974, honderdvijftig. Haar universeel karakter rechtvaardigt dus wel haar benaming " Wereldpostunie ". |
.
.
.
.
.