Solidarity.	Previous	Next
	Home

Date of issue: 22th of October 1988

OBC/COB numbers: 2303-2305

 

Created by: Désire Roegiest / De Schutter

Perforation: 11 1/2
Size: 35 x 24 mm
Composition of the sheets: 30
Printing Process: Screendeepprint
Number of plates: 1-2
Printing Run: 2303 - 579.573ex ; 2304 - 504.615ex ; 2305 - 494.542ex
Paper: 2303 - P6 ; 2304/2305 -P5 ( see paper Types )

2303 - 9F+2F - Jacques Brel - Singer
2304 - 13F+3F - Jef Denyn - Carillonneur
2305 - 26F+6F - Father Ferninand Verbiest - astronomer of the Chinese Emperor

INFO

Jacques Brel, geboren te Brussel op 8 april 1929, belandde in 1953 te Parijs en stond in enkele jaren tijd aan de top van de wereld van het spektakel. Uiteraard is hij vooral bekend voor zijn liedjes. Vandaag nog, van Tokio tot Parijs, van San Francisco tot Berlijn, hoort men: «Ne me quitte pas». In talrijke landen (in Canada, Zweden, in Japan) bouwen regisseurs spektakels op met behulp van zijn liedjes. Man van passies, werk en overmoed, herhaalt Brel gans zijn leven: «Men moet elders gaan zien». En hij gaat. Inderdaad, hij was veel meer dan een buitengewoon vertolker, meer dan een maker van de tekst bij muziek, tegelijk teder en machtig, en zeker veel meer dan een componist, altijd vooruit, de modetrends overstijgend. Man van uitdagingen, steekt Jacques Brel, aan boord van zijn zeilschip, de Atlantische en de Stille Oceaan over, na een operatie wegens longkanker. Enkele maanden voor zijn dood, bestuurt hij nog zijn vliegtuig tussen de Markiezen eilanden en Tahiti. Jacques Brel overleed op 9 oktober 1978 te Bobigny, in de omgeving van Parijs. Op het eiland Hiva-Oa, naast Gauguin, vond hij zijn laatste rustplaats. (Tekst meegedeeld door de «Fondation Internationale Jacques Brel» - Passage 44 – Kruidtuinlaan 44, 1000 ) Grondlegger van een nieuwe beiaardkunst In de 19e eeuw maakte de beiaard, het meest karakteristieke instrument van de Nederlanden, een zware crisis door. Hierin kwam een kentering door het toedoen van de Mechelse stadsbeiaardier Jef Denyn (1862-1941). Hij wist enerzijds de mechaniek van de beiaard opmerkelijk te verbeteren, anderzijds kon hij door het ontwikkelen van zijn speelvaardigheid de mensen beneden in de stad opnieuw boeien. Als eerste gaf hij 's zomers bij valavond concerten. Waar dit aanvankelijk nog voor een kleine kern van plaatselijke kunstenaars gebeurde, kon hij na enkele jaren bogen op een internationaal luisterpubliek. Wanneer in 1922 een school opgericht wordt met als doel het opleiden van jonge beiaardiers, neemt Denyn de leiding van dit instituut op zich, Naar het voorbeeld van Peter Benoit (1834-1901) heeft Denyn de beiaard steeds gebruikt «ter veredeling van het volk». De beiaardier was voor hem een sociaal geëngageerd kunstenaar. Niet alleen in België en Nederland verwierf hij bekendheid. Zijn jaarlijkse concerten in Engeland en de grote concertreis doorheen de Verenigde Staten in 1927 bezorgden hem internationale faam. (Tekst welwillend medegedeeld door de Heer Koen Cosaert), Pater Jezuïet Ferdinand Verbiest, astronoom (1623-1688) Ferdinand Verbiest werd geboren te Pittern, nabij Tielt, op 9 oktober 1623. Gedreven door een diepe religieuze roeping en aangetrokken tot de wetenschappen, startte hij zijn Latijnse studies te Brugge, ging dan naar Kortrijk, om daarna verder te studeren aan de Katholieke Universiteit van Leuven. Hij deed zijn noviciaat bij de Paters Jezuïeten te Mechelen. Na zijn theologische studies te Rome, zette hij zijn wetenschappelijke studies verder te Sevilla, waar hij een thesis voordroeg in 1655. Na een zeer lange zeereis kwam Verbiest aan in Macao en belandde in China begin 1659, tijdens het bewind van Kang Hi. De keizer was nog minderjarig, en de regenten waren niet erg bereidwillig. zij hadden de missionarissen gevangen genomen. Een daarvan is de Duitse pater Schall, sinds 1645 directeur van het «Sterrenkundig Bureau» te Peking. Pater Verbiest trachtte de keizer te overtuigen van de superioriteit van zijn berekeningen. Rond 1660 was de Chinese Kalender een warboel. De theorie over de elliptische banen (ontdekt door Kepler) was de Chinese astrologen van het hof onbekend. Zij konden dus geen correcte hervorming doorvoeren. De eerste drie proeven – opgelegd door Kang Hi zelf – bestonden erin de schaduwlengte veroorzaakt door de verschillende gnomons op verschillende tijdstippen te vergelijken met de vooraf door Verbiest berekende waarden, die gebruik maakte van zijn eigen zonnetabellen. Het werd een totaal succes, gezien de traditionalisten geen beroep konden doen op enig rekenwerk. Kort daarna vergeleek Verbiest, met evenveel succes, de berekende posities van de zon met de waarden te Peking waargenomen door middel van een kwadrant en een sextant. Tenslotte vergeleek hij de posities van Mars en Jupiter, waargenomen met een armillairsfeer (minder nauwkeurig), met de berekende waarden gesteund op de tabellen van Tycho Brahe. Een voor die tijd nauwkeurige berekening van de positie van de planeet Mercurius vernederde zijn tegenstrevers. In 1669 deed hij, door een nu overtuigde keizer, een kalenderhervorming goedkeuren, werd voorzitter van het «Tribunaal van de Wiskunde», vatte de herstelling aan van de sterrenwacht van Peking, en liet hij zes nieuwe zeer grote bronzen instrumenten bouwen. Die laatste bestaan nu nog, en vormen een van de mooiste verzamelingen van oude astronomische instrumenten. Het zijn: – een elliptische armillairsfeer; – een equatoriale armillairsfeer, – een grote zeer kunstzinnig uitgewerkte hemelglobe; – een horizontale cirkel voor azimutale metingen; – een kwadrant op een verticale voet; – een sextant eveneens op een verticale voet. Verbiest was ook een bekwaam experimenteel natuurkundige (bouw van thermometers, hygrometers, uurwerken) en ingenieur (constructie van kanonnen). Hij publiceerde talrijke werken, in het bijzonder een «Eeuwigdurende Sterrenkunde van Kang Hi», in 32 boekdelen, over de bewegingen van de maan en de planeten, de verduisteringen, enzovoort... De Bibliotheek van de Koninklijke Sterrenwacht van België te Ukkel, bezit een zeer zeldzaam exemplaar van de plannen van de instrumenten, getekend door Verbiest, die zelf het titelblad versierde met een autograaf, zodat we beschikken over een mooi voorbeeld van zijn handschrift: «Ferdinandus Verbiest Flandro-Belga Brugensi e Societate Jesu Academiae Astronomiae in Regia Pekinensi Praefecto Anno Salutis MDCLXVIII». Ferdinand Verbiest stierf te Peking op 28 januari 1688. Zijn graftombe bevindt zich naast deze van zijn twee beroemde voorgangers, de Italiaanse pater Matteo Ricci (1583) en de Duitse pater Adam Schall. (Tekst welwillend medegedeeld door Prof. Paul MELCHIOR, Directeur van de Koninklijke Sterrenwacht van België).     .

 

.

.

.

.

.

.

.