Europe : legendes and Folklore	Previous	Next
	Home

Date of issue: 2th of May 1981.

OBC/COB numbers: 2006-2007

 

Created by: Oscas Bonnevalle / Constant Spinoy

Perforation: 11 1/2
Size: 44 mm x 24 mm
Composition of the sheets: 25
Printing Process: Combined Screen and Steeldeepprint ;
Number of plates: 1-2 - 3 - 4 - 5 - 6
Printing Run: 2006 - 10.000.000ex ; 2007 - 3.000.000ex
Paper: P5 ( see paper Types )

2006 -9F - Op-Signoorke and Tchantchés
2007 -14F - d'Artagnan and Wolfje

INFO

Europa. legenden en folklore. Volgens de reeds meer dan twintig jaar geldende traditie, geven de Administraties, leden van de Europese Conferentie der Administraties van Posterijen en Telecommunicatie (C.E.P.T.), dit jaar opnieuw de postzegels « Europa » uit. Deze gemeenschappelijke emissie is een aandeel van de « C.E.P.T. » bij de inspanningen die door de naties binnen de Europese vereniging worden geleverd. Het thema voor dit jaar is de folklore. In deze geest heeft de Regie der Belgische Posterijen geopteerd voor een der meest representatieve aspecten van onze nationale folklore. Niemand zal inderdaad ontkennen dat de marionetten op dat gebied een overwegende plaats bekleden en dat zij in de verschillende gewesten van het land steeds grote belangstelling hebben genoten. Ter illustratie van de door België uitgegeven zegels zal de afbeelding dienen van Brusselse, Luikse en Mechelse marionetten. Op-Signoorke is een grote pop die sedert eeuwen in de Nederlanden vermaard is en die in de Mechelse praalstoeten en ommegangen door middel van een groot lijnwaden doek de hoogte wordt ingeworpen en terug opgevangen. Zoals blijkt uit de oorkonden die op het Mechelse stadsarchief berusten, werd "Op-Signoorke" door Valentijn van Lanscroon in 1647 uit hout gesneden. Hij werd aanvankelijk « Sotscop » genoemd. Later veranderde die naam in « Vuilen Bras » en « Vuilen Bruidegem », om vanaf 1775 zonder verdere wijziging «Op-Signoorke » te worden genoemd. Tijdens de ommegang, op 4 juli 1775, trachtte een Antwerpenaar, Jacobus de Leeuw, de pop te roven. Dit bekwam hem slecht, want, nadat hij gewond werd, werd hij verplicht zijn buit los te laten en de stad uit te vluchten. Op 28 augustus daaropvolgend, richtte Jacobus de Leeuw een protestbrief tot het Mechels Magistraat, waarin hij zijn onschuld bepleitte. Dit avontuur was de oorzaak van de benaming « Op-Signoorke ». Deze naam is tot vandaag gebleven. Toentertijd bracht de gebeurtenis een zekere spanning teweeg tussen Mechelen en Antwerpen; vandaag de dag onderhouden deze twee steden de beste betrekkingen. Van alle marionetten van het Luikse theater is Tchantches zeker de bekendste en de meestgeliefde. Deze pop die zo oud als het Luikse theater zelf is, was niet van bij haar ontstaan zo populair als vandaag. Haar koppig karakter dat haar vandaag zo bekend maakt, is het gevolg van het brio van de man die haar hanteerde. Haar naam is gewoon een vervorming van de voornaam Franqwès, wat François betekent. Gekleed met een kiel en met zijn eeuwige zwarte pet, gaf Tchantches gestalte aan de gewone man, de dorpsmens. Zijn bijtend realisme bracht hem ertoe zijn taal te doorspekken met woordspelingen en plagerige, vaak weinig vleiende bedenkingen. Op de planken is hij op zijn eentje het koor, de verteller en het personage dat, steeds tot twisten bereid, lui en allergische voor vrouwen, voor alles het gezond verstand en de levensvreugde belichaamt. Het kereltje groeide later uit tot een symbool en zelfs tot een mythe. Vereerd met een standbeeld en later met een museum, werd Tchantches de woordvoerder van zijn gewest. Ook vandaag nog staat zijn sympathieke snuit overal te pronk: als publicitair of politiek argument is hij op alle fronten present en blijft hij de ambassadeur en de waakzame hoeder van zijn land, De Brusselse marionetten van Toone, die sinds vier eeuwen de volkse traditie voortzetten, zijn een uniek geval in het Europese theaterleven. Keizer Karel vond deze marionetten zo typisch dat hij er graag een paar had meegenomen om er zijn vertrekken in het rusthuis te Yuste in Spanje mee te versieren. In de XIXe eeuw bestonden er tientallen poppentheaters van dit type te Brussel. Het theater van Toone, opgericht omstreeks 1830, telt thans zeven generaties. Tijdens de vorige eeuw was het repertoire hoofdzakelijk geïnspireerd op avonturenromans uit de XVII" eeuw (Dumas, Zevaco, Feval... enz.), maar ook op stukken van het nationaal repertoire (De vier Heemskinderen, De Leeuw van Vlaanderen, 1830), op opera parodieen en op klassiekers (Molière, Shakespeare). De verzameling van Toone Vll omvat momenteel meer dan 700 personages waarvan de bijzonderste zich in het theatermuseum bevinden. Citeren we ondermeer: « d'Artagnan », het beroemde « Woltje », neef van Guignol, Kasperl, Punch, Jan Klaassens, Pierke, Tchantches, Pulcinella en al die anderen van het Europese poppentheater.

.

.

.

.

.

.