| 50th Anniversary of the dead of kardinal Mercier. |
|
Next |
Date of issue: 20th of March 1976.
OBC/COB number: 1798
Created by: paul Deweerdt/Jean de Vos
Perforation: 11 1/2
Size: 24 mm x 35 mm
Composition of the sheets: 30
Printing Process: Steeldeepprint
Number of plates: 1-2-3-4
Printing Run: - 6.000.000ex
Paper: P2 ( see paper Types )
1798 - 4F50 - Désiré-Joseph Mercier
INFO
| Desiré-Joseph Mercier werd geboren te Eigenbrakel op 21 november 1851 Zijn geboortehuis, dat nog altijd bestaat, bevindt zich aan het beginpunt van de Alsembergsesteenweg. Priester gewijd in 1875 besteedde hij talrijke jaren van zijn leven aan het onderwijs en inzonderheid aan het onderwijs in het Seminarie te Mechelen. In 1906 Monseigneur Mercier geworden, werd hij voorzitter van het Leo XIII-Seminarie. Kardinaal Van Roey die hem in 1907 als voorzitter opvolgde beweerde dat hij aan dat werk zijn hart had verpand. Vertrouwenssfeer, familiegeest en verantwoordelijkheidsbesef, waren de grote richtlijnen die Desiré-Joseph Mercier zijn Seminarie voorhield. Hij wilde mannen vormen, de mannen van morgen waaraan de toekomst zo'n grote nood zou hebben. De oorlog 1914-1918 gaf hem de gelegenheid om zonder provocatie maar met vastberadenheid getuigenis af te leggen van zijn vaderlandsliefde tegenover een meedogenloze vijand. Om de Belgen aan te moedigen in hun weerstand tegen de bezetter stelde hij een herderlijk schrijven op "Vaderlandsliefde en Volharding" dat in alle kerken werd voorgelezen. Hij kondigde af dat gehoorzaamheid slechts verschuldigd was aan God en aan het wettig gezag. Die herderlijke brief heeft helden verwekt, maar nooit heeft de bezetter iets durven ondernemen tegen de roemrijke schrijver ervan. Hij dwong eerbied af van allen die hem benaderden. Van 1921 tot 1923 was hij de pionier van het "oecumenisme" door het tot stand brengen van wat later de Conversations de Malines - Mechelse gesprekken - genoemd werd. In werkelijkheid was dit de eerste en reeds opbouwende dialoog tussen protestanten en katholieken. Door zijn vaderlijke glimlach wekte hij overal genegenheid op, bijzonder bij de kinderen; aldus kwam hij ertoe in 1924 in het hartje van Waals-Brabant een College te stichten dat het "College Cardinal Mercier" is geworden. Aan het hoofd van dit College wou hij een man zien zoals hijzelf die hield van de jeugd, een vurige en vaderlandslievende natuur, de toekomstige hoofdalmoezenier van het leger: de Eerwaarde Heer René Verbruggen, een man die doordrongen was van de sociale theorieën van de Kardinaal. Ook wou hij dat in zijn College dezelfde sfeer van vertrouwen zou heersen als deze die hij te Mechelen ingang had doen vinden. In 1906 verheven tot de waardigheid van Prelaat van België droeg deze indrukwekkende figuur het kardinaalspurper; een reus niet alleen in lichaamslengte maar meer nog door zijn waardigheid en heiligheid. Zijn getekend gelaat, zijn kalme en rechtgeaarde blik, lieten wetenschap, morele grootheid en tevens goedheid vermoeden in het hart van hem die uitgeput door een lang en gevuld leven ten dienste van de anderen, op 23 januari 1926 is ontslapen op een ziekenhuisbed in de Asstraat te Brussel. Naar aanleiding van de vijftigste verjaardag van zijn overlijden stelt het dankbare vaderland er prijs op de uitzonderlijke persoonlijkheid van Kardinaal Mercier in herinnering te brengen en in het licht te stellen. |
.
.
.
.
.